Les Quatre Évangiles et les Actes des Apôtres

Marc, chapitres :



Texte Grec (D05)

1.

Ἐν ἐκείναις δὲ ταῖς ἡμέραις πάλιν πόλλου ὄχλου ὄντος καὶ μὴ ἐχόντων

αὐτῶνPronom possessif masculin, féminin, neutre pluriel, génitif.
τί φάγωσι, προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς [.] λέγει αὐτοῖς·

2.

σπλαγχνίζομαι ἐπὶ

τοῦArticle masc/neutre, sg, gen.
ὄχλουSubstantif masc sg gen.
τούτουAdjectif masculin/neutre, génitif singulier.
, ὅτι ἤδη
ἡμέραιSubstantif féminin pluriel, nominatif.
τρῖς εἶσιν·
ἀπὸ πότεPréposition
ὧδεAdverbe
εἶσιν3e personne du pluriel, indicatif présent actif.
καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν.

3.

καὶ [.]

ἀπολῦσαιInfinitif aoriste actif.
αὐτοὺς νήστεις εἰς οἶκον [.],
οὐNégation
θέλω.1ère pers. sg. prés. ind. act.
μὴConjonction
ἐκλύθωσιν3eme personne du pluriel, aoriste subjonctif passif.
ἐν τῇ ὁδῷ; ὅτι καί τινὲς
ἐξPréposition
αὐτῶν ἀπὸ μακρόθεν ἥκασιν.

5.

καὶ ἐπηρώτα αὐτούς· πόσους ἄρτους ἔχετε ; οἱ δὲ εἶπον· ἑπτά.

6.

καὶ παραγγέλλει τῷ ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα παρα[τι]θῶσιν· καὶ παρέθηκαν τῷ ὄχλῳ.

7.

καὶ εἶχαν ἰχθύδια ὀλίγα· καὶ

εὐχαριστήσαςParticipe aoriste actif, masculin singulier, nominatif.
[.] εἶπεν καὶ
αὐτοὺςPronom, 3eme personne du pluriel, accusatif masculin.
ἐκέλευσεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
παρατειθέναι.

 

8.

καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν

τὸArticle neut. sg. nom/acc.
περισσεύμαSubstantif neut. sg. nom/acc.
τῶνArticle masculin ou neutre pluriel, génitif.
κλασμάτων σφυρίδας ἑπτὰ.

9.

ἦσαν δὲ

οἱArticle masc. plur. nom.
φάγοντεςParticipe aoriste actif,  masculin pluriel.
ὡς τετρακισχείλιοι· καὶ ἀπέλυσεν αὐτούς.

10.

Καὶ

αὐτὸςPronom 3eme personne du singulier, masculin, nominatif.
ἀνέβη3e pers sg aor ind act.
εἰς τὸ πλοῖον μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς τὰ
ὅριαSubstantif neutre pluriel, nom/acc.
Μελεγαδά.

11.

καὶ

ἐξήλθοσαν3eme pers pl aor ind act.
οἱ Φαρισαῖοι καὶ ἤρξαντο συνζητεῖν
συνPréposition
αὐτῷ, ζητοῦντες παρ’ αὐτοῦ
τὸArticle neut. sg. nom/acc.
σημεῖον ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, πειράζοντες αὐτόν.

12.

καὶ ἀναστενάξας τῷ πνεύματι [.] λέγει· τί ἡ γενεὰ αὕτη ζητεῖ σημεῖον; ἀμὴν λέγω ὑμῖν εἰ δοθήσεται τῇ γενεᾷ ταύτῃ σημεῖον.

13.

καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς πάλιν ἐμβὰς

εἰςPréposition
τὸArticle neut. sg. nom/acc.
πλοῖονSubstantif neut. sg. nom/acc.
ἀπῆλθεν εἰς τὸ πέραν.

14.

Καὶ ἐπελάθοντο

οἱArticle masc. plur. nom.
μαθηταὶSubstantif masc. plur. nom.
λαβεῖν ἄρτους, [.] εἰ μὴ ἕνα ἄρτον [.] εἶχον μετ’ ἑαυτῶν ἐν τῷ πλοίῳ.

15.

καὶ διεστέλλετο αὐτοῖς λέγων· [.], βλέπετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ τῆς ζύμης Ἡρῴδου.

16.

καὶ διελογίζοντο πρὸς ἀλλήλους ὅτι ἄρτους οὐκ

εἶχαν3e personne du pluriel, imparfait indicatif actif.
.

17.

καὶ γνοὺς ὁ

ἸηςNomina sacra, abréviation du nominatif Ἰησοῦς.
λέγει αὐτοῖς· τί διαλογίζεσθε
ἐνPréposition
ταῖςArticle féminin pluriel, datif
καρδίαιςSubstantif féminin pluriel, datif
ὑμῶνPronom possessif 2e pers. masc. plur. gen.
ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε; οὔπω νοεῖτε οὐδὲ συνίετε;
πεπωρωμένηParticipe parfait moyen/passif, nominatif féminin singulier.
ἐστιν3e pers sg pres. ind act.
ἡArticle fem sg acc.
καρδίαSubstantif fem. sg. nom.
ὑμῶν;

18.

ὀφθαλμοὺς ἔχοντες οὐ βλέπετε, καὶ ὦτα ἔχοντες οὐκ ἀκούετε;

οὐδὲNégation
μνημονεύετε,

19.

ὅτε τοὺς πέντε ἄρτους

τοὺςArticle masculin pluriel, accusatif.
ἔκλασα εἰς τοὺς πεντακισχιλίους, καὶ πόσους κοφίνους κλασμάτων ἤρατε πλήρεις ; λέγουσιν αὐτῷ· δώδεκα.

20.

ὅτε δὲ τοὺς ἑπτὰ εἰς τοὺς τετρακισχειλίους,

πόσαςAdjectif accusatif féminin pluriel.
σφυρίδαςSubstantif féminin pluriel accusatif
 [.] κλασμάτων ἤρατε; οἱ δὲ εἶπον· ἑπτά.

21.

καὶ

λέγει3e pers sg pres. ind act.
αὐτοῖς·
πῶςAdverbe
οὔπω
συννοεἶτε2e pers. pl. prés. ind. act.
;

22.

Καὶ ἔρχονται εἰς Βηθανίαν καὶ φέρουσιν αὐτῷ τυφλὸν, καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα αὐτοῦ ἅψηται.

23.

καὶ [.]-λαβόμενος

τὴνArticle fem. sg. nom.
χειρὰSubstantif fem. sg. acc.
τοῦ τυφλοῦ
ἐξήγαγεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
αὐτὸν ἔξω τῆς κώμης, καὶ πτύσας εἰς τὰ ὄμματα αὐτοῦ, ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτῷ,
ἐπερώτα3e pers sg pres. ind act.
αὐτόν εἴ τι
βλέπει3e pers sg pres. ind act.
;

24.

καὶ ἀναβλέψας

λέγει3e pers sg pres. ind act.
· βλέπω τοὺς ἀνθρώπους, [.] ὡς δένδρα [.] περιπατοῦντας.

25.

καὶ πάλιν

ἐπιθεὶςParticipe aoriste actif, masculin singulier, nominatif.
τὰς χεῖρας ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, καὶ
ἤρξατο3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
ἀναβλέψαιInfinitif aoriste actif.
, καὶ
ἀποκατεστάθη3eme personne du singulier, indicatif  aoriste passif.
,
ὤστεConjonction
ἀναβλέψαιInfinitif aoriste actif.
τηλαυγῶς πάντα.

26.

καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς οἶκον αὐτοῦ καὶ

λέγει3e pers sg pres. ind act.
αὐτῷPronom pers. masc/neut. sg. datif
·
ὕπαγε2eme personne du pluriel, impératif aoriste actif.
εἰςPréposition
τὸνArticle masc sg acc.
οἶκονSubstantif masc sg, acc.
σουPronom personnel,  2ème personne du singulier, masculin/feminin, genitif .
καὶ
μηδενὶPronom pers. masc/neut. sg. datif
εἰπῂς2eme personne du singulier, aoriste subjonctif actif.
εἰς τὴν κώμην.

27.

Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἰης καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς [..] Καισαρείαν τῆς Φιλίππου· καὶ ἐν τῇ ὁδῷ ἐπηρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων[.]· Τίνα με λέγουσιν εἶναι οἱ ἄνθρωποι ;

28.

οἱ δὲ

ἀπεκρίτησαν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
αὐτῷ λέγοντες [.] Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν· ἄλλοι δὲ, Ἡλίαν, ἄλλοι δὲ
ὡςConjonction ou adverbe
ἕνα τῶν προφητῶν.

29.

αὐτὸς δὲ ἐπηρώτα αὐτούς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι; ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος λέγει αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ Χριστός.

30.

καὶ ἐπετείμησεν αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ

εἴπωσιν3e pers. plur. aor. subj. act.
περὶ αὐτοῦ.

31.

Καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν, καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ὑπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ

ἀπὸPréposition
τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀναστῆναι.

32.

καὶ παρρησίᾳ τὸν λόγον ἐλάλει. καὶ προσλαβόμενος ὁ Πέτρος [.] ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ.

33.

ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐπετίμησεν Πέτρῳ

λέγωνParticipe présent act, nom sg.
· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ, ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θῦ ἀλλὰ [.] τῶν ἀνθρώπων.

34.

Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν [.]· Εἰ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.

35.

ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσει αὐτὴν ἕνεκεν [..] τοῦ εὐαγγελίου, σώσει αὐτήν.

36.

τί γὰρ

ὠφελήσει3e personne du singulier, Indicatif futur, actif.
τὸνArticle masc sg acc.
ἄνθρωπον
ἐὰνConjonction
κερδήσῃ3e pers sg aor subj act.
τὸν κόσμον ὅλον καὶ
ζημιωθῇ3e personne du singulier, aoriste subjonctif passif.
τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;

37.

ἣConjonction
τί γὰρ
δώσει3e pers sg, fut ind act.
ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;

38.

ὃς δ' ἂν

ἐπεσχυνθήσεται3e personne du singulier, indicatif  futur passif.
ἐμεPronom de la Ière personne du singulier, masculin/féminin, accusatif.
καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπεσχυνθήσεται αὐτὸν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.